kimdir madenci? ömürlük işçi… ülkenin dört bir yanından göç edip, ekmek demiş, güvenceli iş demiş, ‘erken emekliliği var’ demiş girmiş madene… bir kişi değil onbinlerce insan olmalarına rağmen madenci adlandırmasıyla 1 kişi gibi olan; değişik inançlardan, etnik kökenlerden, kültürlerden olmalarına rağmen tek kimliği madenci olan insan/lar…
madenci yeni bir yaşam ve beklenti arzusuyla vazgeçendir. doğduğu, büyüdüğü yerden, yarın ve gelecek düşlerinden vazgeçen… tüm yoksullar gibi değildir bu vazgeçiş, fazlası vardır; madenci ömründen vazgeçendir. göçük, grizu, su baskını, zehirlenmeyle yarı ömründen, emekliliği görebilirse kalan ömründen vazgeçen… bakmayın “aşağıda ölüm olasılık, yukarıda açlık kesin” dediğine; madenci ölümü koltuk altında taşıyandır…
mutlu olmak ‘selametle’ denilerek yolcu edildiği yerin altından ölmeden çıkmak, ‘geçmiş olsun’ denerek kahramanlar gibi karşılanmaktır… bilir; kendisinden önce binlerce insan ölmüştür, ölmek gibi değil. bilir kendisinden önce yüzbinlerce insan tükenen ciğerleriyle soluksuz kalıp boğulmuştur, tükenmek gibi değil…
insana, insanlığa ilişkin tüm halleri bir bedene sığdırandır. tüm günahları yaşamaya da inzivaya çekilmiş gibi dünyadan vazgeçmeye de hazır olandır… beşyüz, altıyüz metre yerin altına düşleriyle beraber inip gerçeklerle yerüstüne çıkandır. kentleri ışıtıp, kış mevsiminde evleri ısıtan ve kendi üşüyen, günü karanlık olandır…
sabahın köründe evden çıkıp bindiği serviste uykusunu tamamlayandır. yerin altından sağ salim çıktıktan sonra eve gitmek için bindiği serviste bedenini tutsak alan yorgunluğa, ciğerlerini yoran rutubet ve gaza teslim olup uykuya yenilen, düşünmeye zamanı olmayandır…
